Al snel bleek dat dit gemakkelijker gezegd was dan gedaan. Het was immers een hele karwei om een zorgrooster op te stellen. Via een zelfgemaakt zorgschriftje verzamelden we de nodige informatie. Elke leerkracht noteerde hierin per leervak welke leerlingen extra ondersteuning nodig hadden. Daarna legden we de lessenroosters van alle klassen naast elkaar. We besloten om een apart zorgrooster op te stellen voor de onder- en de bovenbouw. De eerste week gaf ik zorg in de onderbouw en Marijke in de bovenbouw, de tweede week wisselen we om. We kozen hier bewust voor om het verschil waar te nemen tussen het begeleiden van jonge en oudere kinderen.
Vervolgens kon het echte puzzelwerk beginnen. Het systeem van het vakonderwijs zorgde ervoor dat we gebonden waren aan de lessenroosters en dat verschuivingen haast onmogelijk werden. Bovendien was het aantal ‘zorg’leerlingen dat werd opgegeven voor de 4de en 5de klas zo groot dat we genoodzaakt waren om deze op te splitsen in verschillende kleine groepjes. Dit maakte het opstellen van het rooster extra moeilijk. We slaagden er uiteindelijk in om een voorlopig zorgrooster op te stellen waarin we elk voldoende uren zorg konden geven én waarin we toch tijd hadden voorzien voor extra zorgsessies of eventuele verschuivingen. Dit rooster legden we voor aan alle leerkrachten en we stemden met hun af welke leerstof tijdens de zorgsessies behandeld zou worden.
Nu nog een locatie vinden en het project zorg kon van start gaan. De mediatheek leek ons hiervoor de ideale plaats. Van het schoolhoofd kregen we de toestemming om gebruik te maken van de mediatheek wanneer deze vrij was. De momenten wanneer deze niet vrij was, zochten we naar een rustig plekje op het erf.
Vanuit de observaties hebben we gemerkt dat de leerlingen veel tijd verliezen met het overschrijven van de vragen of opgaven. Hierdoor gaat voor vele leerlingen vaak de essentie van de les verloren. Daarom probeerden wij zoveel mogelijk zelf opdrachtenblaadjes te voorzien tijdens onze zorgsessies. Om de leerlingen op een actieve wijze de leerstof aan te bieden maakten we dikwijls gebruik van didactische spelletjes en het computerprogramma: notebook. De betrokkenheid en motivatie van de leerlingen werd verhoogd door het gebruik van onze computer en dit programma. We moeten hier echter de bedenking maken dat de locatie en de grootte van de groep dit mogelijk maakten en dat dit niet mogelijk zou zijn in klasverband.
Het zorgproject is vlot verlopen ondanks de vele verschuivingen in het zorgrooster. Hoewel we voldoende op voorhand hadden afgesproken met de klasleerkrachten wanneer de zorgsessie zou doorgaan, kwam het dikwijls voor dat we de sessies moesten verplaatsen. Redenen hiervoor waren afwezigheden of verschuivingen onderling tussen de vakleerkrachten en de klasjuf. Hierdoor hadden we even het gevoel dat de leerkrachten niet 100 % achter ons zorgproject stonden. Niets was echter minder waar want we werden meermaals aangesproken door de enthousiaste leerkrachten. Ze zien het belang van dit project in maar zien de mogelijkheid niet om het zonder onze aanwezigheid verder te zetten.
Ook de leerlingen waren enthousiast over de zorgsessies en lieten ons verstaan dat ze deze heel leuk vonden. Zo kwamen ze vaak tijdens de pauze naar ons toe om te vragen wanneer ze mochten terugkomen. Anderen kwamen dan weer vragen wanneer zij aan de beurt waren. Tijdens de zorgsessies kregen de leerlingen meer beurten, het tempo lag hoger, ze werkten op hun eigen niveau en als ze vragen hadden dan lieten ze het direct weten.
We zijn er van overtuigd dat deze zorgsessies naar verloop van tijd effect zal hebben maar deze 2 weken zijn te kort om resultaat te boeken. We hopen dus dat het project na ons verblijf zal verder gezet worden, maar we zijn realistisch en weten dat dit niet het geval zal zijn.
 |
| Ik aan het werk: zorg verlenen aan de kinderen an het tweede leerjaar. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten