Over regen en de eerste stagedag..

Vandaag heb ik eindelijk nog eens de tijd om een bericht op mijn blog te plaatsen!

De voorbije week heb ik geen berichten gepost omdat we hier niet zo’n benoemenswaardig spannende dingen hebben meegemaakt. Het heeft hier heel de week geregend (lees: gegoten)  en daarom zaten we een beetje vast op ons appartement. Erop uit trekken met de fiets met zo’n weer is niet echt veilig en het bussysteem en hun –trajecten begrijpen we toch nog niet zo goed. Steeds een taxi nemen, dat vinden we dan weer te duur. Maar we hadden best nog wel wat schoolwerk te doen dus we wisten ons wel bezig te houden.

"Het regent, het regent, de pannetjes worden nat..."

Ondertussen zitten onze observatieweken erop en hebben we al enkele korte besluiten kunnen trekken over het onderwijs in de Kudipsingschool. Wie interesse heeft, die kan ze hieronder lezen:

• Sinds het begin van dit schooljaar is het vakonderwijs ingevoerd in de stageschool. Dit houdt in dat bepaalde vakken (geschiedenis, beeldende vorming, gym, rekenen, …) worden gegeven door een specifieke vakleerkracht. De vaste klasleerkracht geeft dan taal, lezen, schrijven, rekenen (soms), natuuronderwijs en zang en is wel steeds aanwezig. Ook wanneer een vakleerkracht lesgeeft aan de leerlingen. Op dat moment heeft de klasleerkracht dan tijd om te verbeteren of om voorbereidingen te maken.
• Opmerkelijk is, maar wel zoals verwacht, dat het tempo heel traag is. De leerstof die zij hier op 1 uur behandelen, zien wij in België op een kwartier. Bovendien zijn er vele dode momenten die opgevuld kunnen worden door nuttige activiteiten. De leerlingen worden verwacht om deze dode momenten zelf in te vullen, maar ze mogen hierbij geen lawaai maken.
• Van differentiatie is er nauwelijks sprake. Dit is jammer want er is echt nood aan differentiatie. Dat blijkt vooral uit de niveauverschillen tussen de leerlingen.
• We hebben het gevoel dat de leerlingen niet gemotiveerd zijn. Ze maken hun huiswerk niet, negeren de opmerkingen van leerkrachten, maken hun oefeningen niet,… De leerkrachten denken dat het gebrek aan motivatie te wijten is aan de opvoeding van de leerlingen. De ouders verwennen hun kinderen omdat ze vaak alleen thuis zitten ’s middags en moedigen hen niet aan om hun huiswerk te maken. Maar het gezag van de leerkracht zou hier ook een bepalende factor kunnen zijn.
• Wat ons het meeste zorgen baart, is het voedingspatroon van de leerlingen. Reeds van ’s morgens vroeg eten zij bami, frieten, snoep,… en drinken zij alle soorten zoete dranken behalve water. De leerkrachten weten ons te vertellen dat het vroeger niet zo was en dat het niet strookt met het pedagogisch project van de school maar dat ze de moed hebben opgegeven om er tegenin te gaan. Ook hier wijten ze het probleem aan het feit dat de leerlingen verwend worden door hun ouders. Wij vinden echter dat de leerkrachten niet het goede voorbeeld geven.

Dankzij deze observatieperiode konden we vandaag met een duidelijk beeld over het onderwijs in de Kuldipsingsschool aan onze stage beginnen.

Vol goede moed en fier op ons zelf gemaakt didactisch materiaal vertrokken we naar school deze ochtend. Maar aan het einde van de schooldag waren we echter al heel wat minder enthousiast. Hoewel de leerkrachten de voorbije weken heel vriendelijk en enthousiast waren tegen ons, waren ze vandaag heel streng. Ze waren niet echt enthousiast over onze aanpak van lesgeven en over het beloningssysteem en onze bewegingstussendoortjes, hoewel we er onze tijd en energie in hebben gestoken. We zijn een beetje geschrokken van hun reacties en opmerkingen. Maar we zijn naar hier gekomen om een wisselwerking te creëren tussen beide manieren van lesgeven en zeker niet om hier te komen zeggen hoe het dan wel zou moeten (want dat is voor iedere school anders). We hebben ons best gedaan om ons zo veel mogelijk aan te passen aan hun manier van lesgeven en, aangezien onze opdracht was ‘lesgeven met coöperatieve en activerende werkvormen’, hebben we af en toe deze werkvormen toegepast in onze lessen. Maar we proberen het positief te bekijken en weer met nieuwe moed vertrekken we morgen naar onze tweede ‘werkdag’. We werden echter van tevoren meermaals verwittigd dat ze hier niet steeds open staan voor onze ideeën maar dat je ze toch op een beleefde en vriendelijke wijze moet blijven uitproberen. En dit houden we steeds in ons achterhoofd.

Hopelijk zijn de volgende dagen dus wat leuker!

Chloë maakt een 'motiatie-tijdsband'.

Flink zo!

Dit weekend gaan we trouwens voor 2 dagen naar ‘Galibi’ naar de schildpaden kijken dus zodra ik kan, post ik een verslagje en foto’s!

Tot dan!